Mijn 17 mooiste momenten in Noorwegen van 2017

Aan het einde van het jaar blik ik altijd graag even terug op de afgelopen 365 dagen. Wat heb ik geleerd? Wat heb ik meegemaakt? Welke momenten koester ik? En welke wil ik zo snel mogelijk vergeten? En wat gaan we volgend jaar vooral doorzetten? Als ik terug denk aan 2017, denk ik vooral aan mijn geliefde Noorwegen. Van de 52 weken heb ik meer dan 7 weken in Scandinavië gespendeerd het afgelopen jaar. Niet zo gek dus, dat mijn eindejaarslijstje bestaat uit mijn 17 mooiste momenten in Noorwegen! Ik wandel er nog even met je doorheen en vertel je waarom deze momenten voor mij zo bijzonder waren. Alle foto’s zijn klikbaar voor hogere resolutie!  

1. De ontmoeting met mijn sledehondenteam in Signaldalen, Noorwegen

De dag dat het allemaal begon. Het grootste avontuur van 2017, waarvan ik toen nog niet wist dat het voor altijd mijn leven zou veranderen. Fjällräven Polar 2017 is één van mijn meest bijzondere hoogtepunten van het afgelopen jaar geweest. De mensen en de honden die ik tijdens die week in mijn hart heb gesloten, zullen daar voor altijd een plekje houden.

2. Het eerste stuk sleeën, hoog in de bergen, in the middle of nowhere

Toen we eenmaal boven de bomengrens uitkwamen met onze sledes, leek het wel of we op een andere planeet terecht waren gekomen. Deze herinnering is me al die tijd heel levendig bijgebleven. Ik weet nog precies hoe ik me op dat moment voelde. Zo sterk en kwetsbaar tegelijk! De tranen sprongen in mijn ogen van geluk. Wat is moeder natuur toch een beauty!

3. De eerste nacht in de wildernis tijdens Fjällräven Polar

Dat moment dat we na onze eerste dag op de slee aankwamen op onze slaapplek voor die nacht en ons kamp moesten opbouwen. Ik heb die avond veel geleerd over mijn grenzen, hoe ik mezelf daar overheen kan pushen en hoe waardevol teamwork is als je in de bevroren wildernis moet slapen. We moesten voor vier man eten koken op één brander, omdat de andere drie niet goed werkten. Gelukkig hadden we elkaar!

4. Buiten slapen in -25°C onder het Noorderlicht

De laatste nacht van Fjällräven Polar sliepen we niet in tenten, maar in de buitenlucht. Toen we ons hadden opgerold in onze warme slaapzakken, kregen we een Noorderlichtshow waar je U tegen zegt. Ik denk niet dat ik ooit met zo’n grote grijns op mijn gezicht in slaap ben gevallen. Dit was by far het meest bijzondere moment van de hele week en ik koester dit voor altijd. Wat een prachtige beloning voor al dat afzien!

5. De ultieme test

Een niet geheel onbelangrijk hoogtepunt van mijn week in de sneeuw, was de dag dat ik leerde om helemaal zelf vuur te maken met niet meer dan een fire stick en wat ik in de omgeving aan brandbaar materiaal kon vinden. Het is heel gek hoe een simpele vaardigheid als vuur maken je een gevoel van zelfredzaamheid kan geven. Een hele waardevolle les en een enorme boost voor mijn zelfvertrouwen!

6. Over de finish met alleen maar winnaars

Dit is wel het meest emotionele moment uit het rijtje, denk ik. De dag dat we over de finish kwamen met onze hondenteams. Dat we elkaar knuffelden vol ongeloof over het avontuur dat we hadden beleefd. Dat we overdonderd werden door trots, dankbaarheid en een beetje verdriet dat het voorbij was. En dat we stiekem ook wel een beetje verlangden naar een warme douche en een warm bed.

7. Zonsondergang in Narvik, Noorwegen

Nadat ik grandioos geblesseerd raakte tijdens de Fjällräven Classic en met mijn ziel onder mijn arm door Zweden struinde, besloot Bart-Jan me in een huurauto te zetten en naar Noorwegen te rijden. Dat bleek de beste beslissing ooit. We wipten de grens over naar het fameuze Narvik en het bleek net zo mooi als mensen ons altijd zeiden. Tijdens golden hour klommen we op een dakterras om de hele stad te overzien en mijn gebroken hart werd als vanzelf gelijmd. Het was allemaal zo erg nog niet. 

8. Zonsondergang in Narvik, Noorwegen deel II

Narvik heeft erg haar best gedaan om indruk op ons te maken, want toen we met de huurauto onderweg terug naar Zweden waren, reden we langs dit kleine kiezelstrandje. De zon was net achter de bergen verdwenen en kleurde de hele lucht én het water oranje. Ik werd overspoeld door geluk toen ik daar stond en in de verte staarde. Soms is alles wat je nodig hebt een bezoekje aan Noorwegen.

9. Super mega roadtrip naar Smøla

In het verlengde van wat ik hier boven schreef: als je het allemaal niet meer weet, is Noorwegen het antwoord! Ik raakte afgelopen zomer mijn baan kwijt en viel echt even in een ‘hoe nu verder’? gat. Tot ik het gekke idee kreeg om met mijn kleine chihuahua Finn in de auto te stappen en ‘gewoon’ een paar weken naar Noorwegen te gaan. Ik kan daar mijn gedachten op een rijtje zetten en dan zien we het allemaal wel. Deze foto nam ik nadat we in 3 dagen tijd zo’n 1400 kilometer hadden afgelegd in mijn rode koekblik. Nog één ferry en dan waren we op onze plaats van bestemming. Wat een onderneming! Maar wat een gevoel van vrijheid!

10. Arriveren bij Smøla Havstuer, eindbestemming zen!

Na de ferry en nog wat minuutjes achter het stuur, vielen in één klap al mijn zorgen en lasten van mijn schouders. Ik werd opgewacht door dit krankzinnig mooie uitzicht op mijn eindbestemming. Eindbestemming ZEN. Meer woorden hoef ik hier geloof ik niet aan vuil te maken.

11. Mijn eerste ‘werkdag’ in Noorwegen

Het plan was natuurlijk om mijn leven weer op de rit te krijgen. En dus besloot ik op mijn eerste ‘werkdag’ in Noorwegen, met mijn uitzicht op zee, mijn eigen onderneming te gaan beginnen. En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

12. Zonsondergang kijken met Finn

Ondanks dat ik in mijn eentje dit avontuur aan ging, ben ik geen moment alleen geweest. Overal waar ik ging, ging Finn. Dus toen ik met mijn camera een heuvel op rende om de zonsondergang te bewonderen, rende Finn als een trouwe viervoeter achter me aan. Thuis kan hij niet zo vaak los, want er is veel te veel verkeer in de stad. Maar hij keek steeds zo trots als hij zonder riem een wandeling met me mocht maken. En zeg nou zelf, dit is toch een Kodakmomentje?

13. De allereerste echte hike met Finn

We hebben EINDELOOS veel gewandeld, maar dit was de eerste keer dat we samen een bergje op zijn geweest. Een echte hike. En meneer vond het fantastisch. Alsof hij nooit anders had gedaan, sprong hij van steen naar steen voor me uit de berg op. Ik moedigde hem aan alsof ik de bondscoach van het Nederlands elftal was. Gelukkig was er niemand in de buurt.. Het uitzicht was adembenemend. In de verte zie je de bergen van Tustna. Deze kun je bijna overal op het eiland bewonderen en dat uitzicht blijft me verbazen.

14. Een moment van bezinning

Tijdens één van mijn vele avonturen op het eiland, kwam ik dit uitkijkpunt tegen. Een klein schuurtje bovenop een heuvel, met een wand van plexiglas die uitzicht bood op zee. Finn en ik hebben er uren gezeten met boterhammen en een boek. Net zo lang tot de zon bijna onder was. Een avond die me bij is gebleven als het moment dat ik écht rust vond en oprecht met een opgeruimd hoofd naar bed ging die avond.

15. Beauty is in the eye of the beholder

Halverwege één van onze vele wandelingen, gebeurde er iets heel bijzonders. Terwijl links de lucht donker en duister was en het met bakken uit de lucht kwam, zag je aan de andere kant een prachtige regenboog (zelfs twee als je goed je best doet) met blauwe lucht. Het contrast kon niet groter. Als ik mijn hand uitstak naar links, voelde ik regen. Als ik mijn hand uitstak naar rechts, viel er zonlicht op. Ik vond dit een heel bijzonder moment, omdat het me deed inzien dat je zelf bepaalt hoe je het leven ziet. Is je glas halfvol of halfleeg?  

16. Een nachtje doorhalen voor het Noorderlicht

Die nacht dat ik de hele nacht buiten heb gezeten om het Noorderlicht te kijken. De meest bizarre Noorderlichtshow die ik ooit heb gezien. En het duurde langer dan ik ooit had durven dromen. Het kwam zelfs meerdere keren terug en het was zo helder dat ik het zelfs met mijn telefoon kon fotograferen. Dat mijn SD-kaart corrupt raakte en ik daardoor een heel groot deel van de foto’s kwijt was, nemen we maar voor lief.

17. Een thuis dat nooit meer een thuis zal zijn

De reis naar huis was een hele zware tocht. Ik ging namelijk helemaal niet naar huis, ik was al thuis! Utrecht zal voor mij nooit meer als thuis voelen, sinds ik Noorwegen ken. En deze (letterlijk) gigantische verrassing op de reis naar Nederland, deed mij er nogmaals aan herinneren dat ik hier hoor. Ook al heb ik tot nu toe geen reisplannen voor 2018, ben ik ervan overtuigd dat we hoe dan ook weer bij elkaar komen. Tot snel, mijn geliefd Noorwegen. Tot snel. Ik wens al mijn trouwe lezers en lieve volgers een sprankelend, gezond en héél avontuurlijk 2018! Ga je in het nieuwe jaar weer mee verdwalen in Noorwegen? Want met jullie is het toch écht een stuk leuker. 🙂