Vrouw poseert voor Boyabreen gletsjer in Noorwegen
Wandelen

Hoe een wandeling naar de Bøyabreen gletsjer ons bijna het leven kostte

In Jostedalsbreen Nasjonalpark ligt de grootste gletsjer van Europa’s vasteland; de Jostedalsbreen. Deze grote lap natuurgeweld is 100 kilometer lang, 15 kilometer breed en kan op sommige plekken tot wel 500 meter dik zijn. Het natuurgebied rondom de Jostedalsbreen is gelegen in de provincie Sogn og Fjordane in het westen van fjord-Noorwegen. Maar liefst de helft van het park wordt door de Jostedalsbreen gletsjer bedekt.

De gletsjerarmen van Jostedal

De gletsjer werd waarschijnlijk gevormd in 1750 tijdens een zogeheten ‘kleine ijstijd’ en beschikt over verschillende zijarmen. De bekendste zijn de Nigardsbreen, Brikdalsbreen, Kjenndalsbreen en Austerdalsbreen. Maar één van de meest toegankelijke is de Bøyabreen. Deze gletsjerarm is super steil en heeft dus geregeld te maken met ijsverschuivingen. Het hoogste punt van de Bøyabreen in 1700 meter en het laagste punt is ongeveer 300 meter hoog. Het nabijgelegen gletsjermuseum, Norsk Bremuseum, biedt een prima uitvalsbasis en informatiecentrum voor een bezoek aan de gletsjerarm.

Hoe kom je bij de Bøyabreen?

Met het Sognefjord in de rug rijd je naar regio Fjærland. Vanaf de staafkerk in Kaupanger ben je ongeveer drie kwartier zoet. Kom je van de andere kant, bijvoorbeeld Sandane, ben je ongeveer een uur onderweg naar de Bøyabreen. Het adres dat je voor je navigatie kunt gebruiken: Fylkesveg 152 (fv152) met straatnummer 120, 6848 Fjærland, Norway. De route vanaf Kaupanger doorloopt prachtige berglandschappen en besneeuwde bergtoppen. Een ware traktatie voor het oog.

Tips

  • Het is een korte, makkelijke wandeling, maar het risico op natte voeten is heel groot! Houd rekening met je schoeisel;
  • Je kunt heel lekker eten bij het nabij gelegen restaurant (Brevasshytta) met uitzicht op de gletsjerarm. Aanrader!
  • Wees voorzichtig! Gletsjers zijn super verraderlijk en gevaarlijk en als je de arm in het voorjaar bezoekt, kunnen er nog wel eens stukken ijs naar beneden vallen.

Norwegian Glacier Museum

Eerder de middag hadden wij een bezoekje gebracht aan het Norsk Bremuseum, ofwel Norwegian Glacier Museum in Fjærland. De dag begon op een einde te lopen en we waren onderweg naar onze slaapplaats toen we verrast werden door het prachtige uitzicht op de Bøyabreen. Toen we de auto langs de kant hadden gezet om een foto te maken, viel ons oog op het Brevasshytta restaurant, dat zich achter een paar bosjes schuilhield.

Dineren met uitzicht op Bøyabreen

Om nog wat langer te kunnen genieten van het weer en het prachtige uitzicht, besloten we een vorkje te gaan prikken in het Brevasshytta restaurant. Of nouja, naast het restaurant, want er was nog plek op het terras. Met eersterangs uitzicht op de gletsjer, wow!

Wedje leggen?

Tijdens het eten bediscussieerden Bart-Jan en ik de afstand van het terras naar de gletsjer. “Hooguit een kilometer”, was mijn gok. “Daar kun je je nog op verkijken hoor!”, was zijn antwoord. Dus trokken we na een uitstekend bord zalm met aardappelen de wandelschoenen maar weer aan om eens te gaan ontdekken wie er gelijk had. Het bleek een uitstekende avondwandeling te zijn. Het eerste stuk was wat modderig en bleek natte-voeten-werk te zijn, maar binnen 15-20 minuten sta je letterlijk al aan de voet van de Bøyabreen.

De krochten van een Noorse gletsjer verkennen

Bart-Jan is over het algemeen al wat avontuurlijker dan ik. Hij gaat altijd net de grenzen over, waar ik ze altijd maar nét op durf te zoeken. Hij vloog dan ook kinderlijk enthousiast over de stenen naar het ijs toe. Er stonden vreemd genoeg, zoals we van gletsjers gewend waren, geen waarschuwingsborden. Wel werd het met elke stap die we dichterbij kwamen aanzienlijk kouder.

Uit drie gigantische ‘koelkasten’ stroomde het smeltwater met geweld onder de gletsjer vandaan. Een bijzonder schouwspel dat direct onze aandacht trok. En natuurlijk ging Bart-Jan op onderzoek uit en kon ik niet anders dan hem volgen. We wandelden langs het water, keilden steentjes en raapten hier en daar wat glinsterende kiezels op.

De eerste ‘koelkast’ kon je met gemak in lopen zonder natte voeten te krijgen. Wat een bizar gezicht is dat zeg! Het ijs verandert van donkergrijs naar knalblauw en is op sommige plekken zelfs parelgroen. Het smeltwater komt met zoveel herrie naar beneden, dat je amper een gesprek kunt voeren als je er zo dichtbij staat.

Beginnersfoutje..

Toen we een stukje verder naar boven liepen, zagen we een uitsteeksel van de Bøyabreen dat werkelijk waar knal- en knalblauw was! Niet alleen bijzonder om te zien, maar ook bijzonder om de koude lucht te voelen. Het is namelijk net alsof je voor een ventilator staat! Het zag er allemaal vrij ongevaarlijk uit, omdat het een heel klein uitsteeksel was dat zich niet verroerde. De meeste gletsjers schuiven heel geleidelijk enkele centimeters per dag, maar deze verroerde zich helemaal niet.

Totdat Bart-Jan er onder zat. Terwijl ik op mijn knieën ging zitten om hem te fotograferen en hij de GoPro tevoorschijn haalde voor een selfie, klonk het alsof de hemel openscheurde en er een onweersbui van hier tot Tokyo naar beneden kwam denderen. We schrokken ons allebei helemaal tepletter en ik viel van schrik zelfs achterover op de stenen. Bart-Jan zette het op een lopen en toen wist ik dat het menens was. De gletsjer begon te schuiven.

Grof natuurgeweld in Jostedal

En het schuiven van een gletsjer gaat blijkbaar met zoveel geweld dat je het nauwelijks aan ziet komen, noch kunt ontwijken. Gelukkig bevonden wij ons onder een heel klein uitsteeksel van een gigantische gletsjer, maar dit had heel lelijk af kunnen lopen. Een gevalletje beginnersgeluk? JA! Dit was onze vierde dag die we ooit in Noorwegen spendeerden en als wij ons huiswerk (nog) beter hadden gedaan, hadden we nooit zoiets doms gedaan. Laat ik heel duidelijk zijn; DOE DIT NIET NA! Het is echt levensgevaarlijk om te dichtbij een gletsjer te komen en die waarschuwingsborden staan er dus niet voor niets! Wij denken de volgende keer in ieder geval wel even twee keer na voordat we een ‘onschuldige’ avondwandeling maken. Want dit had zomaar eens onze laatste kunnen zijn.

Luister naar de Noren!

We kunnen sowieso aanraden om altijd te informeren bij locals. (Dat geldt eigenlijk voor iedere vreemde bestemming, ook buiten Noorwegen.) Noren zijn altijd een beetje subtiel, maar zodra zij zeggen dat je iets niet moet doen, moet je het ook écht NIET DOEN. Wij hebben het onszelf in ieder geval aangeleerd om vooraf hier en daar wat na te vragen en hebben daar tot op de dag van vandaag al veel plezier en profijt van gehad. Na de schrik hebben we ons maar een paar meter bij de ‘koelkasten’ vandaan verwijderd en als een stel boeren met kiespijn een laatste selfie gemaakt. Daarna zijn we afgedropen naar de auto en hebben we de schrik maar weggelachen. Sinds dit incident moet Bart-Jan het echter wel ontgelden als we in de buurt van gletsjers gaan hiken, want ik vertik het om dichterbij te komen dan 100 meter.

Zo bleek maar weer dat de magie van Noorwegen zo betoverend kan zijn, dat je soms even vergeet om helder na te denken. Gelukkig kunnen we er nu om lachen en weten we inmiddels wel beter. Wat is jouw ‘dat liep maar net goed af’-ervaring? 

Persoonlijk reisadvies

Wil je hulp met het samenstellen van jouw droomreis naar en door Noorwegen? Of het organiseren van je reis compleet uit handen geven? Neem contact met mij op en dan ben jij straks ook Lost in Norvana!

7 reacties

  • Lot

    Jong en naïef heb ik wel eens de wandeling op de kliffen van Moher gemaakt, in Ierland. Er staat geen hek, het zandpad is dun, oneffen en loop soms nog geen halve meter van de afgrond. Eén keer struikelen en je ligt 250m lager in de oceaan. Dat ik dat gedaan heb!

  • Frans van het Schip

    Bedankt voor jullie waarschuwing! Als je over een lange periode gewandeld hebt in de bergen, zijn er achteraf talloze wandelingen waarvan je later denkt: “oei dat hadden we misschien beter niet kunnen doen!” IJs is altijd gevaarlijk, erop en ook eronder!!Het is vaak moeilijk vooraf in te schatten, maar als je weer terug bent, zit je soms nog na te bibberen. (Noorwegen, Frankrijk en Italië.) Verhalen van anderen zijn soms moeilijk te interpreteren. Noren lopen bijvoorbeeld véél sneller dan Nederlanders. Dus als je een tocht loopt van 6 uur (volgens de Noorse bergorganisatie in Oslo) dan moet je tenminste op 8-9 uur rekenen. En als er 8 uur staat, kun je je beter nog maar eens bedenken, want dan is het 10 tot 11 uur lopen voor ons.
    Hartelijk dank voor je/jullie mooie en gezellige site/blog. Gedegen verhalen om van te genieten en om van te leren. Prachtig! Bedankt!

    • Lost In Norvana

      Dat is de perfecte beschrijving van avontuurlijke vakanties, Frans! Wij hebben, als we nu terug kijken, meer enge dingen gedaan in Noorwegen dan ooit in Nederland, haha! Maar Noren zijn in het bijzonder wel erg nuchter en subtiel, inderdaad. Wij verdubbelen altijd maar de uren die zij aangeven voor een wandeling, haha! Bedankt voor je reactie. Ik word daar heel blij van. Liefs!

  • Mr. Poro

    Gelukkig is er niks gebeurd! Een zelfde ervaring gehad in Oostenrijk, we kwamen erg dicht bij een gletsjer, we negeerde de borden en plots zagen we de grond naast ons instorten.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.